Układ zapłonowy odpowiada za prawidłowe zainicjowanie procesu spalania mieszanki paliwowo-powietrznej w cylindrach silnika w chwili odpowiadającej określonemu położeniu tłoka w danym cylindrze. Optymalny moment zapłonu zależy od wielu parametrów pracy silnika. Zadaniem układu zapłonowego jest także sterowanie momentem wystąpienia iskry na świecy zapłonowej.

Klasyczny układ zapłonowy jest układem elektryczno-mechanicznym zwykle zasilanym z akumulatora. Napięcie na stykach akumulatora podnoszone jest do kilku tysięcy woltów w cewce wysokiego napięcia. Pomiędzy akumulatorem i cewką zamontowany jest przerywacz obwodu niskiego napięcia. Wysokie napięcie w silniku wielocylindrowym rozdzielane jest do poszczególnych świec zapłonowych przez rozdzielacz zapłonu, który jest sterowany przez wał silnika tak, by moment zapłonu w poszczególnych cylindrach był zsynchronizowany
z cyklami pracy poszczególnych tłoków.

Obecnie miejsce klasycznego układu zapłonowego zajął elektroniczny układ tranzystorowy – znacznie bardziej precyzyjny i niezawodny. Tranzystor mocy pełni funkcję przerywacza zapłonu, dzięki czemu możliwe było również wyeliminowanie kondensatora co poprawiło charakterystykę wyładowania iskrowego. Natężenie prądu płynącego przez cewkę jest stabilizowane, co zapewnia stałą energię iskry, także podczas uruchamiania silnika w niskich temperaturach przy rozładowanym akumulatorze. Zastosowanie bezstykowego czujnika sterującego układem zapłonowym, nie wymagającym obsługi, umożliwiło precyzyjne sterowanie kątem wyprzedzenia zapłonu w zależności od wielu parametrów pracy silnika, przez co możliwe jest osiągnięcie mniejszego zużycia paliwa i większej czystości spalin. W momencie pojawienia się wtryskowych układów zasilania funkcję sterowania przejął układ sterujący.